Zostawiła Emmę. Obie z Julianną są teraz zupełnie bezbronne. Luke uspokajającym gestem położył dłoń na jej ramieniu. – Najważniejsze to nie wpadać w panikę. Pamiętaj, że rozmawiałem z Julianną i że nic im nie jest. Ma drzwi zamknięte na zamek i łańcuch. Zabroniłem je otwierać. – Zniżył głos: – I powiedziałem jej, gdzie trzymam mój pistolet. Jest nabity. – Pistolet? – powtórzyła, drżąc ze strachu. – Tak, żeby mogła się bronić. Taksówkarz przycisnął klakson. – Wsiadacie czy nie? Luke pchnął ją w kierunku samochodu i ruszyli do hotelu. Kate starała się opanować i nie płakać. Próbowała trzymać nerwy na wodzy, chociaż myślała jedynie o tym, że John może zabić Emmę. Jak mogła być taka głupia? Tak łatwowierna? Nawet się nie zastanawiała, czy dzwonił Luke, chociaż prawie nie słyszała jego głosu. John wie wszystko, pomyślała z przerażeniem. O tym, że Luke był na policji i po co tam poszedł. O chorobie Emmy. I zapewne domyślił się, że Kate zostawi ją samą z Julianną. Łzy same napłynęły jej do oczu. Jeśli cokolwiek stanie się Emmie, nigdy sobie tego nie wybaczy. Nigdy. Luke wyciągnął rękę i położył dłoń na jej dłoni. Ścisnęła ją mocno. – Nie przejmuj się, Kate. Nic jej nie będzie. Spojrzała na niego, a potem gdzieś w przestrzeń. – Mam nadzieję, Luke. Mam taką nadzieję... – Znalazłem to, czego nam trzeba. – Spojrzał jej w oczy. – Matka Julianny i senator Jacobson zostali zamordowani tej samej nocy i w tym samym czasie. Policja nie miała tam nic do gadania, bo FBI przejęło śledztwo. Niektórzy chłopcy z MPD nabrali podejrzeń. Chodziły słuchy, że to poważna sprawa. Kate z trudem zdołała się skoncentrować na jego słowach. – To znaczy, że mamy to, o co nam chodziło. I możesz z tym pójść do Morrisa... – Tak, ale sprawa nie jest taka oczywista. Po pierwsze Julianna zabrała notatnik przed śmiercią senatora, nie mamy więc dowodów na to, że zrobił to Powers. Po drugie porucznik Sims sprawdził, że to nie FBI stało za całą sprawą, ale... Zgadnij, kto? – CIA? – Właśnie! – Luke zmarszczył brwi. – Obawiam się, że nas nabrali. – Nie rozumiem. Po co? – Oni wiedzą, kto zabił Jacobsona, a Powers jest wciąż na wolności. Kate poczuła nagle, że opuszczają ją wszystkie siły. – Boże, co my zrobimy? Przecież nie mamy żadnego wyjścia. Luke zacisnął szczęki. – Owszem, mamy. Jeśli Morris nie zajmie się tą sprawą, skontaktuję się z dziennikarzami. To będzie małe trzęsienie ziemi. Paru facetów w Langley będzie musiało polecieć. Tylko pomyśl: zabity senator, historyjka o hotelu i rządowy zabójca, który dostał świra. Morris będzie miał niezły pasztet. Właśnie to próbował mi powiedzieć Kondor. Ostatnia rzecz, jakiej potrzebuje CIA, to rozgłos. – Kto ci to powiedział? – Kontakt – mruknął. – Znajomy. Taksówkarz zatrzymał się przed hotelem. Kate wyskoczyła z wozu i